Το πρώτο Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα, το οποίο ονομάσθηκε "Πανεπιστήμιο του Οθωνος", ιδρύθηκε το 1837, και περιελάμβανε τις σχολές Θεολογίας, Νομικών Επιστημών, Ιατρικής και Φιλοσοφίας. Το Πανεπιστήμιο εγκαταστάθηκε αρχικά στην οικία του αρχιτέκτονα Σ. Κλεάνθη, στην Πλάκα, και το 1841 μεταφέρθηκε στο Κεντρικό Κτήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών, που κτίσθηκε σε σχέδια του Θεόφιλου Χάνσεν και διακοσμίθηκε απο τον βιεννέζο Ζωγράφο Karl Rahl.

Το 1862, μετά την έξωση του Οθωνα το Πανεπιστήμιο μετονομάσθηκε σε "Εθνικό Πανεπιστήμιο".

Το 1911, με βάση όρο της διαθήκης του ευεργέτη Ιωάννη Δαμπόλη, ο οποίος διέθεσε κολοσσιαία περιουσία για την ίδρυση Πανεπιστημίου το οποίο θα ονομάζετο Καποδιστριακό, το Πανεπιστήμιο διχοτομήθηκε σε δύο νομικά πρόσωπα με ξεχωριστή νομική υπόσταση: στο "Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο" στο οποίο εισήχθησαν οι σχολές Θεολογική, Νομική και Φιλοσοφική και στο "Εθνικό Πανεπιστήμιο" στο οποίο εισήχθησαν η Φυσικομαθηματική και η Ιατρική Σχολή. Με τον οργανισμό του 1932 τα δύο ιδρύματα συνενώθησαν και απετέλεσαν το "Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών".

Το 1953 εντάχθηκε στην Ιατρική Σχολή και η Οδοντιατρική που είχε ιδρυθεί το 1911.

Το 1984 με το προεδρικό διάταγμα 160/12.4.1984 συγκροτήθηκε η Σχολή Επιστημών Υγείας με τέσσερα τμήματα: Ιατρικής, Οδοντιατρικής, Φαρμακευτικής, Νοσηλευτικής.

Το τμήμα Ιατρικής περιλαμβάνει σήμερα έξι τομείς: Μορφολειτουργικό, Κλινικοεργαστηριακό, Παθολογίας, Χειρουργικής, Υγείας Μητέρας-Παιδιού, Κοινωνικής Ιατρικής-Ψυχιατρικής και Νευρολογίας.

Εγκαταστάσεις Ιατρικής Σχολής, Γουδή (1973)

Φοίτηση στην Ιατρική

Η Ιατρική Σχολή λειτούργησε για πρώτη φορά το 1837, με έμβλημα "τον Ασκληπιό καθήμενο και έχοντα παρά τους πόδας αυτού όφιν πέριξ δε γεγραμμένον: 'Ιατρική Σχολή του Αθήνησι Πανεπιστημίου".

Η φοίτηση στην Ιατρική ήταν κατ' αρχήν τετραετής ενώ ήταν απαραίτητη η "ανελλιπής ακρόασις και άσκησις". Αργότερα, το 1886, η φοίτηση έγινε εξαετής.

Ο αριθμός των φοιτητών, απο 4 την πρώτη χρονιά της λειτουργίας, αυξήθηκε σημαντικά κατά τα επόμενα χρόνια, με αποτέλεσμα, λόγω αυτής της πληθώρας, και με σκοπό την μείωση των φοιτητών, το 1892 να εκδοθεί νόμος περί εκπαιδευτικών τελών, ενώ το 1926 να εφαρμοσθούνν και εισιτήριες εξετάσεις.

Η βασική φοίτηση των φοιτητών σήμερα γίνεται στα κτήρια της Ιατρικής Σχολής στο Γουδί. Ο χώρος αυτός (45166,37 πήχεις), για την ίδρυση της Ιατρικής Σχολής και του Λαικού Νοσοκομείου παραχωρήθηκε απο την Μονή Πετράκη το 1905. Τα θεμέλια της Σχολής τέθηκαν το 1928 και τα σχέδια περιελάμβαναν 4 κτίσματα όπου θα στεγάζονταν 8 εργαστήρια: στο 1ο κτήριο, το εργαστήριο Υγιεινής και Μικροβιολογίας, στο 2ο κτήριο το Ανατομείο, το εργαστήριο Ιστολογίας-Εμβρυολογίας και το εργαστήριο της Εγχειρητικτής, στο 3ο κτήριο, το Παθολογικό Ανατομείο και το εργαστήριο της Παθολογικής Φυσιολογίας και στο 4ο κτήριο, το Φυσιολογείο και το Φαρμακολογικό εργαστήριο.

Για την πρακτική διδασκαλία των φοιτητών χρησιμοποιούνται διάφορα νοσοκομεία. Ηδη όμως απο τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της Σχολής, ως προσαρτήματα για την εκπαίδευση των φοιτητών είχαν χρησιμοποιηθεί το Πολιτικό Νοσοκομείο, η Αστυκλινική, το Μαιευτήριο, το "Οφθαλμοκομείον" (Οφθαλμιατρείο), το Νοσοκομείο των Αφροδισίων Παθών και το Βρεφοκομείο, νοσοκομεία τα οποία δεν υπάγονταν αποκλειστικά στη διοίκηση του Πανεπιστημίου.